Prófum þetta...

Já... ég er búin að taka ákvörðun um að setja lás á bloggið mitt... þið sem eruð þekktir notendur hafið fengið aðgang en aðrir verða að byðja um hann...

Staðan á mér er hreinlega ekki búin að var beisin síðustu daga... Þau undur og stórmerki hafa gerst síðustu dagana er að föðurfjölskyldan hans Ragnars hefur meldað sig og fleiri tengdir þeirrar fjölskyldu og ég veit ekki alveg hvað mér finnst um þetta... En.. barnsinns vegna segi ég bara "já" núna ... ég á eigilega ekki annarskosta völ því að ég er svo úrvinda af þreytu. Hetjan mín er semsagt í Reykjavíkinni núna hjá föðurfjölskyldunni... og ég er tóm í staðin hér heima... Íbúðin í rúst því ég kem mér ekki í það að byrja að pakka, lítið sem ekkert jólalegt orðið hjá okkur og hreinlega langar mig ekkert að það séu að koma jóla... Ég hef alla mína tíð verið mikil jólastelpa og veðrast upp á hverju ári... og hugsunin að gleðja aðra hefur verið útgangspungturinn alla tíð. En núna get ég ekki hugsað mér að fara á mannfögnuði eða á fjölmenna staði, hvað þá að fara og velja gjafir handa þeim sem mér þykir vænst um... Ég deyfi mig upp á verkjalyfjum til að geta farið út á meðal fólks og fúnkerað útávið en kem svo heim og langar bara að liggja hjá Hetjunni minni og finna liktina af honum, finna ylinn frá honum, heyra hans fallegu rödd spyrja endalausa spurninga um lífið og tilveruna, heyra hann syngja með sinni skæru rödd jólalög og heyra hann hlæja innilega.... það er ekkkert, ekkert í lífinu verðmætara en hann. Ég vildi að við gætum farið tvö saman þangað sem eingin sjúkdómar eða erviðleikar ná til hans... þar sem hann fær að vera heilbrigður, glaður, fallegur og þessi tæra sál sem hann er í friði.

Ég veit að þið hafið ekki séð mikið af svona skrifum frá mér enda er ég ekki á góðum stað núna, en ég líka veit að ég verð ekkert langi á honum en ég vil leyfa mér að takast á við tilfinningarnar sem eru að brjótast um í brjósti mér núna svo að þær gossi ekki upp síðar og verði þá erviðari viðfanst. Það er ekki oft sem ég er gráti næst nokkra daga í röð og ræð ekki við tárin þegar ég er ein í friði.Verað þeir sterku ekki líka að leifa sér að brotna annaðslagið?? ég held það ... því að ég hef alltaf sagt að botninn veitir betri spyrnu upp en ekkert... Sálfræðingurinn minn vill meina að ég sé loksinn núna að ná að syrgja síðasta árið... og það hafi verið kominn tími á það en hann varaði mig við því að eftir sorginni kemur reiðin... þótt ég hafi ekki miklar áhyggjur af því ... því ég hef MJÖG sjaldan á ævinni reiðst og þá hef ég líka séð svart... og ég óska eingum að upplifa mig þannig ... og ég hef það mikið langlundargeð að ég sé ekki að ég geti reiðst útaf þessu... það er einginninn sem ég get verið reið við... !! en það er líka kannski minn vandi að ég reiðist ekki...ég bæli allt niður áður en að því kemur...

Jæja...þetta var ágætt að koma frá sér... núna er ég orðlaus og þá segi ég Guð geymi ykkur...

Athugasemdir

[Ragnheiður , 12.12.2008 kl. 18:24]

Elsku kellingin mín sem ég hef aldrei séð...mér finnst svo skiljanlegt að þú verðir svona niðurdregin og þreytt andlega...þú hefur samt staðið þig svo gríðarlega vel.

Knús á þig vina mín.

[Elín Sigríður Grétarsdóttir, 12.12.2008 kl. 20:25]

vá, mér finnst gott að lesa þetta ... sannar fyrir mér að þú ert mannleg eins og við hin. hvað varðar föðurfólkið og allt það þá skil ég þig svo vel að hafa blendnar tilfinningar, og að þú skulir bara segja já og leyfa þeim að gera hlutina á sínum forsendum finnst mér sýna svakalegan karakterstyrk og æðruleysi hjá þér. gleymdu ekki að þú ert ekki síður hetja í þessum málum en elsku hjartað þitt, leyfðu þér að ganga í gegnum tilfinningarnar og þú munt koma sterkari, vitrari og ákveðnari út hinum megin

[Guðrún Hauksdóttir, 12.12.2008 kl. 22:28]

Æji elskulegust, mikið skil ég þig vel.

Þú ert eflaust bara orðin svona tilfinningarleg þreytt á þessu ástandi öllu og skal engan undra það. þetta eru bara ósköp eðlilegar tilfinningar sem eru að brjótast út eftir allt sem á undan er gengið, rosalega gott að þú skulir getað skrifað um þínar tilfinningar og raunir.

Þú ert manneskjuleg, kraftmikil og dugleg kona, hefur staðið þig eins og hetja.

Farðu vel með þig elskuleg.

Stórt knús á þig og fallegu hetjuna þína

[Hrafnhildur Ýr Vilbertsdóttir, 13.12.2008 kl. 00:29]

Ég held einmitt að þú hafir hitt naglann á höfuðið...þú ert að syrgja Magga mín..

[Svanhildur Karlsdóttir, 13.12.2008 kl. 13:23]

Ég skil þig svo vel......knús

[Guðný Jóhannesdóttir, 14.12.2008 kl. 20:21]

Elsku Magga mín, þetta er ekki gott að lesa, en maður þarf víst að ganga í gegnum allan tilfinningaskalann þegar erfiðleikark banka upp á og þú hefur tekið síðasta árið á hörkunni og áttir þetta eftir.

Þú ert sterk að leyfa föðurfjölskyldunni að hitta hann, hugsaðu þetta bara alltaf út frá honum og hans rétti. Ragnar á rétt á að þekkja föðurfólkið og þú ert að gera þetta fyrir hann en ekki þau.

Leyfðu tilfinningunum að flæða bæði góðum og slæmum, þetta kemur allt í rólegheitunum vina mín

 æi ég hugsa svo oft til ykkar og hvað þið eruð að ganga í gegnum.

hlý kveðja til ykkar

Guðný

[Jóna Á. Gísladóttir, 21.12.2008 kl. 20:04]

Ég held að þetta sé allt satt og rétt hjá þér. Ekkert er betra en að leyfa tilfinningunum að flæða, því annað er bara frestun á því óhjákvæmilega. Og ef að ykkur líður þannig að þrá ekkert heitar en að liggja hlið við hlið og njóta líkamlegs og andlegs yls frá hvort öðru, þá er það nákvæmlega það sem þið eigið að gera. Nema hvað.

Ég vona að líðanin sé betri síðan þetta er skrifað. Nú ætla ég að lesa mig fram í tímann hérna á síðunni þinni. Ég hef verið svo vanvirk á blogginu, svo lengi.

knús til ykkar