Þá er ég farinn í bili...

Hæhæ...

Jæja þá er ég farinn í borg óttans í nokkra daga til að kveðja minn kæra vin og frænda.

Sonurinn kemur með þótt að það líti útfyrir að farðirinn sé gufaður upp og er alveg sama um loforð sín við soninn. Það er hreinlega hanns missir og kem ég ekki til með að líða svona farmkomu í garð okkar.  Við eigum bæði skilið heiðarlega og almennilega framkomu. Ég verð fyrst manna hugsa mín mál ef mér er gerð einhver sök í því að hann vilji ekki svara símanum þegar við hringjum... en ég sé ekki að ég hafi gert annað af mér en að vera heiðarleg og komið hreint framm með líf okkar.

Þannig að við mæðginin förum bara saman og njótum samverunnar.

Kær kveðja...  Margrét.

Guð geymi ykkur öll.